Blog 15: afronding sponsortocht

In deze blog, vanuit mijn droge huis, bedank ik de vele donateurs, schrijf ik over de ontvangst bij de Terre des Hommes Amersfoort winkel en voeg ik wat sprekende foto’s van mijn tocht toe.

Hiermee wil ik alle donateurs hartelijk bedanken. Wat veel gevers en hoge bedragen per gift. Tja, zonder uw donatie was mijn tocht een gewone fietstocht geweest. Het bedrag dat tot op heden (het groeit nog) is opgehaald is maar liefst € 6.053.- Vele kinderen in Madagascar worden door úw donatie geholpen.

Foto1/ Staand met Gertrude en Lida voor de Terre des Hommes winkel in Amersfoort.

Foto 2/ Onthulling binnen gekomen bedrag in de prachtige Terre des Hommes winkel.

Foto 3/ Als dank heb ik dit shirt ontvangen, hier wordt ik telkens blij van als ik er naar kijk. Verwoordt mijn gevoel als ik op de fiets spring

Foto 4 en 5/ Thuiskomst met het bord van € 6.053.- ballonnen én bloemen.

Foto 6/ Lunchplek onderweg.

Foto 7, 8, 9/ De Pont Transbordeur uit 1897 nabij Rochefort. Voor mij als bruggenbouwer een bijzonder kunstwerk.

Foto 10/ Bij een van de vele prachtige kusten

Foto 11/ Een kaart die de sfeer en mijn gevoel weergeeft.

Dank:

Allen dank voor de belangstelling en reacties.

Ik heb genoten van de vele contacten met familie, vrienden, donateurs en vele anderen onderweg, de prachtige kusten en de landschappen. Kortom het was een mooie rit.

Dankbaar voor het mooie fietsweer dat ik heb gehad, maar één dag regen in 62 dagen! 
Dankbaar dat ik dit kon doen en weer heel thuis ben.

Fijn toch dat ik zoveel tijd voor de tocht had? Dat was voor mijn vader toentertijd anders, lees maar:

Mijn vader was een echte fietser. Fietste, toen ik ongeveer 14 jaar was, op een gewone fiets zónder versnellingen, met één of meer kinderen door heel Nederland. Een mooi voorbeeld is dat hij vanuit Hoogland op één dag naar Texel fietste, in ‘t pension at, en gelijk s’ avonds Texel rond fietste en de volgende dag weer doorging naar Oude Mirdum in Gaasterland. Want daar woonden kennissen waar je onaangekondigd kon slapen (een familie die in de oorlog bij mijn ouders ondergedoken hadden gezeten) De dag erop weer naar huis. Want de koeien moesten weer gemolken worden en er moest gehooid worden.

Tot de volgende ontmoeting!  

Antoon

Alles even nazien?

Kijk op tinyurl.com/antoondonatie